Kağıthane’de konut sahibi, engelli kiracıyı eşyaları ile sokağa attı

Şişli Belediyesi’nden malulen emekli olan ve 2 yıldır 4 çocuklu ailesi ile Kağıthane’nin Talatpaşa Mahallesi Yaşarlı Caddesi’nde ikamet eden Kenan Deliktaş, kira artışı nedeniyle konut sahibi ile uyuşmazlık yaşadı.

İddiaya nazaran; 1+1 daire için aylık bin lira kira ödeyen Kenan Deliktaş, yüzde 80 engelli eşi, 2 kızı ve 2 oğluyla birlikte iki gün evvel eşyaları ile sokağa atıldı.

Oturdukları meskenin önünde güç kurallar altında yaşamaya çalışan Deliktaş ailesine, komşuları yardım eli uzattı.

“3-4 sefer elden aldı, onları da almadım diye göstermiş”

DHA’nın haberine nazaran; Deliktaş, yaşadıklarını şu tabirler ile anlattı:

“Emekli oldum, mecburen askerliğimi ödedim, 18-19 bin lira para ödedim. Malulen emekli oldum. Ayaklarım sakat zati. Hanım da esasen engelli. Ne yapacağım ne edeceğim bilmiyorum. İki seneyi geçti oturuyorduk. Kirayı sistemli olarak ödüyordum. Elden veriyorduk, bankadan veriyorduk. Bazen gelip kendisi alıyordu. 3-4 sefer elden aldı, onları da almadım diye göstermiş. Bankadan dekont çıkarmış. 5 aylık kira vermedin, 4 aylık vermedin dedi bana. Çıksın yeğenim gelecek dedi.

“Ya meskenden çıksın ya da her altı ayda 500 lira zam”

Bin lira veriyordum. Bin 400 yaptım. En son emlakçı ile parayı gönderdim. Kabul etmedi. Ya konuttan çıksın ya da bana diyor ki her altı ayda 500 lira artırım yapacak. Bin 500 lira kira vereceksin, 6 ay sonra 2 bin lira, altı ay sonra 2 bin 500 yapacaksın. Bu nedir ya?

“Adam paralı adam, varlıklı adam”

Mahkemeye çağırdılar beni, bir sefer. Ben gidemedim ayaklarım sakat olduğu için. Ne de olsa bir mahkeme daha olur dedim. Ancak adam paralı adam, güçlü adam. Adam iki tane avukat tutmuş. Bir celsede ondan yana, sonra geldiler çıkın diye. Biz de anlamıyoruz. Okuma yazmamız fazla yok. Mahkemenin gönderdiği kağıtta bilmem sulh diyor, bilmem ne diyor. Onlardan da anlamıyoruz. Onu da anlamadık. Geldiler 2 gün evvel. Apar topar yığdılar, anahtarı değiştirdiler. Kapıyı değiştirdiler, pencereyi değiştirdiler. Çektiler gittiler, bizi bu türlü bıraktılar.

“Çocuğun biri okuyordu, okuldan aldım mecburen”

Ben şaşırıyorum. Bu insanları bu türlü attı gitti. Bu formda sefil bıraktı. Sen akşam nasıl yatağında uyuyorsun çocuklarınla kardeşim. Ben onları Allaha havale ettim. Hayırsever bir insan el uzatırsa. Kiralık dairem var kardeşim, ‘bir buçuk iki lira ver’ derse. Bir buçuk iki lirayı verebilirim. Otururum, elektrik, suyumu doğalgazımı öderim. Çocuğun biri okuyordu, okuldan aldım mecburen. Bir tanesi 16 yaşında işe sokacağım mecburen.

“Bu bayanın cürmü benimle evlenmek mi?”

Sabaha kadar ağladım. Allah’ım dedim ben ne günah işledim. Haydi ben neyse, bunların ne günahı var dedim. Bunun da kimsesi yok. Gariban biri. Babası falan hepsi vefat etti. Kardeşi vardı vefat etti. Bir kardeşi vardı vefat etti. Bir annesi var, o da Bolu’da yaşıyor, hastalıklı. Bir ağabeyi var bakıyor ona. Onlar da farklı perişan. Bunların ne hatası vardı. Bu bayanın kabahati benimle evlenmek mi? Bilmiyorum yani. Düşünüyorum, düşünüyorum kafayı yiyeceğim en sonunda. Hiçbir şey olmaz benden.”

Nihal Deliktaş ise şu kelamları kaydetti:

“Hiç uyumadık. Saatlerdir ayaktayız, 48 saat olacak. Uyku yüzü görmedik, pinekliyoruz. Bir ses duyuyoruz kalkıyoruz. Gece hırsızlar geziyordu saat 03.00’te. Hırsızlar cirit atıyor burada. Televizyonu çalmaya çalışıyor, bilmem neyi almaya çalışıyor. Ben garibanım Allah vurmuş aslında bana.”